YAYLALANAMIYORUZ!

Yaylalarımız yaylalanamayanlarla dolu. Ne demek ki şimdi bu?

Yaylalarımız da insan kalmadı demek. Bu yıl iki ayı aşkın bir süre yayladaydım. Bol bol hatıra dinleme fırsatım oldu. Neler olmuş neler bitmiş neler varmış da artık yok. Sürekli karamsar şeyler yazmayı istemiyorum ama gördüklerim hissettiklerim maalesef beni böyle şeyleri yazmaya yöneltiyor. Bir takım bilinçaltı zorlaması gibi adeta. Evet caminin avlusunda otururken yaylacılarla, 86 yaşındaki Aziz Amca kulakları duymadığı için başlıyor sesli sesli hayıfanmaya. “YAYLALANAMIYORUZ!” okumaya devam et

SONRA

Adam ceketini aldı masadan. Uykusuz gözlerine sığdıramadığı her şeyi. Yüzünde yapılacakların kaygısı, altı çizili satırlarla dolu kitabı, zayıfça bedenine tezat zihin ağırlığı. Bunlardan kurtulmalıydı bir an önce. Yazılarını eline almıyordu aylardır. Kelimeler. Sığındığı yegâne şey. Zaten kimse olmadığında kendisiyle konuşurdu hep. Sadece o zamanlar mı? Aslında kalabalık içinde de. “SONRA” okumaya devam et