Alman Yazar Herman Hesse’nin 1946’da Nobel Edebiyat Ödülü alan romanı Siddhartha, okuyucuyu adeta büyülüyor. Siddhartha, insanın özüne inmeyi amaçlayan bir yolculuğun simgesi olmakla birlikte Doğunun mistik taraflarını da gözler önüne seriyor.
AMAÇ: NEFİS KONTROLÜ
Okuyucuyu sıkmayan betimlemeleri ve insanı sorgulamaya iten anlamlı mesajlarıyla Siddhartha, kesinlikle herkesin okuması gereken bir kitap. Kahramanımız Siddhartha, bir Brahman oğludur. Brahman Hindistan’da bildiğiniz üzere din adamlarını temsil eden sınıftır. Siddhartha, bilmeyi bilmek ister. Evreni ve kendisini anlamak için büyük çabalar sarf eder. Bütün bu yolculuğa başlamanın cesareti Siddharta’yı kimi zaman derin bir fakirliğin içine sokarken kimi zamanda şehir hayatının şatafatlı yaşantısına sürükler. Arkadaşı Govinda ile çıktıkları yolda amaçları nefislerini alt etmek ve benliklerini hiçe sayarak evrenin hâkimiyetine boyun eğmek.
İNSAN ANCAK RUHUNU YAŞAMAYA MUKTEDİR
Sizce hayatın anlamını kavramaya çalışmak insan için lüks mü? Lüks değil de ağır sorular diyebiliriz. İnsan ancak ruhunu yaşamaya muktedirdir. Bilmeye muktedir olamaz bence. Kendimizi hiçe sayarak, kendimizden kaçmış oluruz. Yüzleşmekten kaçıyormuş gibi.. İnsan her zaman kendisini sevmeli ve öz saygısını geliştirecek aktivitelerde bulunmalı. Mesela Siddhartha, Samanalarla yaptığı yolculukta binbir türlü meşakkat çekti. Kendini yok sayan bütün Samana ritüellerini gerçekleştirdi. Peki, sonuç? İşte bu kitapta sonuç sizin olaylara nereden baktığınızla alakalı tam olarak. Benim için Siddhartha evreni anlamlandırmaya çalışırken ailesini, arkadaşını ve bütün konfor alanlarını terk eden cesur bir insan.
Peki, sizin kâinatı anlamaya yönelik ritüelleriniz oldu mu? Kâinatı anlamak adına bir içsel yolculuğa çıktınız mı? Sizin benliğinizle savaştığınız anlar oldu mu, olduysa kendinize sorduğunuz veya sormaktan kaçındığınız en zor soru neydi?
Yayımlayan