ELLERİN KARANLIĞI YUTUYOR

Bir yangından çıkıvermişim

Görmüyorum seni

Yaşayan bir tek ellerin, ellerinin beyazlığı

Eskimiş, yorulmuş, çizik çizik

Bilmiyorum ellerini

Yıkılmış bir şehri bildiğim kadar

Şimdi dünya sıyrıldı görünmezliğinden

İlk çıplaklığımızla döndük

Evimiz sandığımız o kapılara

Simsiyah bir buğuda seni aradım

Yitirilmez olandın sen

Hiç bilmediğim diyarlardandın

Sana bir ülkenin kıyısından bakmak

Seslenmek bütün ışıklar söndüğünde

Nasıl solduğumu anlatmak, adını koyamadığım karanlıkta

Yeryüzünün bütün sevgileri aşağılara

Yerin en derinlerine insin

İnsin ki acıyan bir kalp gündüzü, geceyi bilsin

KEVSER ÖZ

Fotoğraf: Gülsüm Ercan

Yayımlayan

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir