PAMUK ŞEKERİ

herkesten bir parça taşıyan bir telaşım

gökyüzünden umut ederim

metre metre uzar kollarım çocukluğumdan

tanır, bilirim bütün evlerini kimsesizliğin

bir çocuktaki keyifsizliğin

yarısı yenmemiş pamuk şekerin

oysa ne zararlı ve ne kolaydır pamuk şekeri

giyinmiş kuşanmış bir çocuğun elinde

bir elinde annesi, bir elinde şekeri

en acımış yaşında fark eder

yıllar ve şehirler geçer fark edişin üstünden

şeker çürümüş, erimiş, yitirmiş pembeliğini

küçük ellerden uzar kederi uzaklara

uzaklarda kimseler yok mudur

elleri tutacak, çocukları umutlandıracak

uzak, çok uzak diyarlar yok mudur

bir rüyadan yeni uyanmış haliyle

o ilk masalın izleriyle.

KEVSER ÖZ

Yayımlayan

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir