İnsanlar, birkaç kelimeyi bir araya getirerek kurduğu her cümlenin büyük fikirler içerdiğine, bu cümlelerin çok önemli olduğuna inanıyor. Senin ne düşündüğünü, ne yaptığını önemsemiyor. Bu durum başımı ağrıtıyor. Kafamın içinde dönen hiçbir konuyu toparlayamıyor, düşünemez hâlde buluyorum kendimi. Sessiz kalmak, sakin durmak büyülü bir şey gibi geliyor. Farklı hiçbir şey istemiyorum, değişiklik duygusu beni geriyor. Bu yüzden kendimi susmaktan, aynı yerde bulunmaktan alıkoyamıyorum.
İSKEMLE’DE SESSİZLİK
Birkaç gündür bir şeyler yazmak için çabaladım. Çünkü ekibin delisine göre eleştiri üslubum iyiymiş, “gelişine salladığım” yazılar keyifli oluyormuş. Birkaç aydır hiçbir şey yazmadığımı hatırlayıp, yazılarıma göz attım. Yarım kalmış dosyalar, kahramanlarıyla beraber yaşadığım öyküler, sanki benim yazmadığım şiirler, kitap sayfaları… Sessizliğe, eyleme geçmemeye ne kadar alıştıysam birkaç ay önce yazdığım yazılarım çok uzakta kalmışlar gibi hissettim. Durmak, hiçbir şey yapmamak ne muhteşem bir şeymiş. Bir şeyler yapmak, yazmak için bir sebep bekliyorum. Beni bu sakinliğin hipnozundan uyandırıp, harekete geçmemi sağlayacak kadar etkili bir sebep… O zamana kadar İskemle’de sessizce oturacağım, İskemle’nin daha iyi bir yer olması için uğraşıp, diğer arkadaşlarımın yazılarını okuyacağım.
Yayımlayan